เกาะตาชัย

ตาชัย(ผัวยายจัน) คงยังโกรธยายจันอยู่ ทำให้แกมีน้ำโหรุนแรงอยู่ตลอดเวลา ส่งผลให้กระแสน้ำยังคงแรงและไหลอยู่เหมือนเดิม นักดำน้ำมือใหม่ๆ มักถอดใจเพราะต้องตีฟินสู้กระแสน้ำตลอด และกระแสน้ำก็เปลี่ยนทิศอยู่ตลอดเวลา แต่ที่นี่ก็เป็นแหล่งที่เรามักพบปลาปลากลางน้ำแปลกๆ และปลาใหญ่อย่างฉลามวาฬ แต่คราวนี้จุดหมายของผมไม่ใช่ปลาใหญ่ แต่เป็นเจ้าปลาตัวไม่ใหญ่ไม่เล็กหน้าตาประหลาดที่ชื่อว่า "ปลากบ"

พอลงน้ำได้ ผมก็มุดลงไปหาปลากบตรงแถวๆ ที่เดิมที่ผมเคยเจอ (ซึ่งจากการคุยกับเพื่อนนักดำน้ำของผม ได้ความว่า มี แต่ตัวเท่านิ้วก้อยเอง)

ระหว่างสอดส่ายสายตาหาเหยื่อ เอ้ย หาปลากบ หาไป หามา ผมก็รู้สึกว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่ เอ๊ะ หรือว่าจะมีนักดำน้ำสาวมาแอบปิ๊งผม ที่ไหนได้เจ้า Leopard Blenny นะเอง สงสัยจะไม่เคยเห็นพี่วิลลี่ จ้องเอาๆ ซะขนาดนั้น

เกาะบอน

จากตาชัย เรามุ่งหน้าไปที่เกาะบอน และที่นี่เองผมก็ได้พบกับประสบการณ์ใหม่ เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมที่เห็นแมนต้ากระโจนขึ้นเหนือผิวน้ำ ผมเคยอ่านในหนังสือเค้าว่ากันว่าแมนต้าเรย์คลอดลูกตอนกำลังกระโจนขึ้นผิวน้ำ ถ้าเป็นอย่างนั้นผมคงโชคดียิ่งกว่าถูกหวยแจ๊คพ็อต น่าเสียดายที่คว้ากล้องขึ้นมาเก็บภาพไม่ทัน

มองจากเรือยังเห็นเงารางๆ ของมันยังอยู่เรี่ยผิวน้ำ ชาวคณะทั้งไทยและเทศรีบแต่งตัวและโดดลงน้ำในทันทีเหมือนนัดกันไว้ ส่วนเจ้าแมนต้าเรย์พริ้วปีกร่อน เหมือนจงใจ จะท่าไหน มุมไหน .... จัดให้ มันเล่นกับเราร่วมชั่วโมง ก่อนบินจากไป

ขากลับจากเกาะบอน แสงอาทิตย์ยอแสง ฟ้ายามเย็นวันนั้น สวยจับใจจริงๆ กัปตันเดินมาสะกิด ว่ามีโลมาฝูงใหญ่อยู่หน้าเรือ จากนั้นทั้งไทยและเทศก็ไปยืนอออยู่บริเวณหัวเรืออย่างไม่ได้นัดหมาย โลมานับร้อยตัวกระโจนบ้างว่ายแข่งกับเรือบ้าง น่าประทับใจมากครับ

ก่อนกลับ ที่เรือนกล้วยไม้ ... East of Eden

ก่อนโบกมือลาหมู่เกาะสิมิลัน อันดามันเหนือ เราเก็บไดฟ์ไซท์ที่เหลือ นั่นก็คือ เรือนกล้วยไม้ ที่แม้จะได้รับผลกระทบจากสึนามิแต่ก็ยังคงงดงามสมชื่อ East of Eden ครับ

เจ้าผีเสื้อคอขาวที่ตามปกติเรามักเห็นอยู่เดี่ยวๆ หรือหากินเป็นคู่ คราวนี้มารวมฝูงกันเกือบยี่สิบตัว ขณะที่ผมกำลังกดชัตเตอร์เพื่อเก็บภาพปลาผีเสื้อคอขาวฝูงนี้ ปลาผีเสื้อหยาดน้ำตาอันดามัน (Teardrop Butterflyfish) ก็ว่ายโฉบขึ้นมาจากด้านล่างพอดี แต่เจ้าปลาน้อยคงจะตื่นคน เลยว่ายน้ำหนีไปอย่างรวดเร็ว ปลาผีเสื้อพันธุ์นี้ค่อนข้างหายากครับ นานๆ จะเจอซะที เสียดายที่ไม่ได้รูปคู่ใกล้ๆ มาฝากกัน

ตลอดทริปนี้ผมพยายามหาปลากบ หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอจนเกือบจะถอดใจแล้ว แต่แล้วในที่สุดการค้นหาของผมก็เป็นผล ปลากบสีส้มตัวเท่าลูกกระต่ายนอนตาแป๋วแอบหมอบอยู่ข้างกอปะการัง

นี่ไงครับโฉมหน้าเจ้าปลากบตัวเดียวที่ผมเจอในฤดูกาลนี้  -->

หลังจากเก็บรูปเจ้าปลากบมาเป็นหลักฐานแล้ว ผมก็เจอกับปลากัดทะเล พอเห็นหน้าผม มันก็ว่ายหนีเข้าซอกหินไปอย่างรวดเร็ว

ก่อนขึ้นสู่ผิวน้ำผมแวะไปเยี่ยมเพื่อนเก่าอีกตัว ที่อาศัยอยู่ใต้ปะการังโต๊ะที่เป็นเสมือนแลนด์มาร์คของที่นี่ พอจะนึกออกกันไหมครับ

ก็ "เจ้าปลาไหลมอเรย์ยักษ์" ไงครับ มันยังคงอ้าปากพะงาบๆ (รอกินนักดำน้ำที่หลุดไป อิอิ) เรียกว่าใครลงที่เรือนกล้วยไม้แล้วไม่ได้มาทักพี่ยักษ์ก็เหมือนมาไม่ถึงยังไงยังงั้นเลย

บันทึกหลังไมล์

สิ่งที่ แปลกตาสำหรับทริปปีนี้ของท้องทะเลสิมิลันก็คือ "เหา" ทั้งหลายเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นเหาเต่า เหาปลาไหลมอเรย์ เหาปลาชนิดต่างๆ เจ้าเหาเหล่านี้ มีชื่อเรียกอีกอย่างนึงว่า Shacker
ดูอย่างตัวนี้ซิครับ คงหาอะไรเกาะไม่ได้ ก็เลยมาเกาะแท็งค์ของนักดำน้ำซะเลย

นอกจากนี้แล้ว เต่ายังเยอะครับ ทั้งทริป ผมเจอนับได้ 6-7 ตัว

ว่างๆ จะเอาเรื่องและรูป มาเล่าสู่กันฟังใหม่นะครับ

<< ย้อนกลับ